Kinderen hebben recht op avontuurlijke opvoeders

Opvoeden is in de praktijk van alle dag niet hetzelfde als 'kinderen de ruimte geven zichzelf te ontwikkelen'. Daar lijkt opvoeden vooral: Kinderen klein houden tot ze begrijpen hoe ze zich dienen te gedragen in de grote mensenmaatschappij. [...] Heel vaak wordt de autonomie van het kind als seksueel wezen volledig ontkend, ook door mensen die verder zeer tolerant naar kinderen toe zijn. Dat begint al met de ontkenning van de seksualiteit van kinderen. Kinderen zouden geen seksuele wezens zijn. Je moet ze die seksualiteit bijbrengen als volwassene en dan vooral op een manier van waarschuwen en dreigen. Pas op voor seksualiteit. Daar ben je nog te jong voor. [...]

Veel mensen hebben vooral het idee dat groeien een eindige zaak is. Je groeit als je kind bent en aan het eind daarvan word je volwassen en dan is het afgelopen met groeien. Dat geldt dan evenzeer voor je seksuele ontwikkeling. [...] Kinderen die willen ontwikkelen zijn veel meer gebaat bij opvoeders die begrijpen dat hun eigen houding ten opzichte van seksualiteit ook nog steeds in ontwikkeling is. Met zulke volwassenen kun je samen op avontuur. Die weten ook niet waar het eindpunt ligt. [...]

Je moet kinderen niet alleen laten zien dat mannen en vrouwen van elkaar kunnen houden. Er zijn ook mannen die van mannen houden en mannen van kinderen en kinderen van vrouwen en vrouwen van elkaar. Veel gedrag en veel gevoelens zijn op het eerste gezicht helemaal niet seksueel, maar er zijn wel verbanden. Je kunt kinderen helpen die verbanden te gaan zien. [...] De opvoedingsplicht kun je ook wel eens delen met anderen. Volmaakt hoeven opvoeders niet te zijn. Maar ze moeten er wel zin in hebben.

bron: Artikel 'Kinderen hebben recht op avontuurlijke opvoeders' door Willem de Regt; Gezond Gezin (Maandblad over relaties en seksualiteit), 18e jaargang, nr. 12; december 1979