Kinderen kunnen meer, ook sexueel
Voor veel kinderen is de sexualiteit van hun ouders iets dat zich in het verborgene afspeelt. Ze weten dát hun ouders "het" doen, maar niet hoe of wanneer of hoe vaak. Dat geheimzinnige maakt een kind nieuwsgierig. Omgekeerd weten veel ouders niets af van het sexuele leven van hun kinderen, ze denken meestal dat dat niet eens bestaat. Maar kinderen vinden elkaar wel degelijk lichamelijk aantrekkelijk; misschien niet helemaal zoals volwassenen dat beleven, maar toch kun je echt spreken van sexualiteit. [...]
[Martine, 10 jaar:] "Nou, mijn moeder kwam eens een keer binnen, maar ze zei toen niets. Maar later maakte ze er wel een grapje over. Ze zei: "Jullie vallen wel op elkaar hè!" Dat vond ik niet zo leuk, maar het kon me ook niet zoveel schelen. Ik vind vrijen gewoon, je hoeft er toch niet om te lachen of flauw over te doen!" [...]
Lange tijd gingen publicaties over dit onderwerp [pedofilie] meestal over twee vragen: hoe straffen of behandelen we degene met deze uitzonderlijke neiging én hoe beschermen we onze kinderen en behandelen we de slachtoffertjes. Michael Ingram echter, een Brits psycholoog die verbonden is aan het International Catholic Child Bureau (Internationaal Katholiek Instituut voor de Jeugd), is nu eens niet met de pedofielen maar direct met de kinderen zélf gaan praten. Onbevooroordeeld heeft hij naar de ervaringen van de kinderen geluisterd en hij is daardoor tot de conclusie gekomen dat de kinderen vaak zélf het initiatief hadden genomen tot een contact met een pedofiele volwassene. Zoiets is heel schokkend als je tot dan toe gedacht had dat pedofielen altijd mensen zijn die weerloze kinderen in het kruis grijpen. [...]
[José van Tuyl, actrice bij toneelgroep Genesius:] "Bij onze toneelstukken voor kinderen waren ook altijd ouders aanwezig, meestal moeders dus. Oh, wat deden die zich soms progressief en ruimdenkend voor. Maar uit reacties van de kinderen merkte je hoe angstig die kinderen zich in het bijzijn van hun ouders voelden, hoe geremd ze waren. Terwijl we op de meest afgelegen dorpsscholen met de Bijbel kinderen tegenkwamen die ontzettend spontaan waren, eerlijk, vrij. Dus ook al heb je als vader of moeder min of meer ouderwetse denkbeelden, dan kun je je kind toch nog vrij opvoeden." [...]
Of bedenk eens dat je kinderen, die nu als tien- of elfjarige al plezier kunnen hebben aan knuffelen en strelen met een ander, later waarschijnlijk heel wat minder moeite zullen hebben met sexualiteit als wij. [...]
Iets heel anders is de korte roman van Louis Paul Boon: "Zomerdagdromen", uitgegeven bij de Arbeiderspers in Amsterdam. Het is het droomverhaal van een zielig jongetje dat als prins toegang krijgt tot het landhuis met park en tuinen, waar hij woont, slaapt, vrijt, neukt met de zigeunerin Madam en haar dochters Mallootje van drie jaar, Lolletje van vijf, Kadootje van zeven, Bedsa van negen en Wonder van elf... Het is typisch zo'n boek dat onze ouders angstvallig voor ons verstopt zouden hebben, dat mannen bovendien niet aan hun vrouwen zouden willen laten lezen. Maar waarom zou ons kind van twaalf dit boek, deze kinderlijk erotische fantasie, niet kunnen of mogen lezen? Sexuele opvoeding moet op het nú gericht zijn, op kinderen die nú kind zijn.
bron: Artikel 'Kinderen kunnen meer, ook sexueel' door Bartho Smit; Ouders van nu; Omstreeks: 1979(?)