Knuffelhormonen: sporen van aandacht in de urine

Kleuters die als baby'tje sterk verwaarloosd zijn, maken in de hersenen duidelijk minder van de 'knuffelhormonen' oxytocine en vasopressine aan dan kinderen die van kleins af aan door liefhebbende ouders in de watten zijn gelegd. Dat hebben de Amerikaanse kindergeneeskundigen Alison Wismer Fries en Seth Pollak bewezen in een onderzoek met zeer jonge geadopteerde weesjes.

Mensen produceren deze knuffelhormonen wanneer ze aandacht, liefde en warmte krijgen. We theoretiseren er altijd over: dat kinderen beschadigd raken als ze in hun vroege jeugd worden verwaarloosd, niet genoeg worden geknuffeld. Alsof verwaarlozing de hersens van een mens verandert. Met als gevolg dat die mens uiteindelijk niet meer in staat is een ander te vertrouwen, of normale sociale en affectieve relaties aan te knopen. Voor die theorie was echter onvoldoende biologische onderbouwing. Psychologen en kindergeneeskundigen Alison Wismer Fries en Seth Pollak van de universiteit van Madison in Wisconsin, hebben nu harde bewijzen dat er wel degelijk sprake is van een veranderde werking van de hersens bij weeskinderen. Dat vertellen ze in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences. [...]

Bloed prikken bij de proefkinderen in haar onderzoek was strikt verboden, benadrukt Wismer Fries: te lomp en te bedreigend. In deze studie is daarom gewerkt met urinemonsters. De kinderen, gemiddeld 4,5 jaar oud, verrichtten met tussenpozen testjes. Vooraf en achteraf deden ze een plasje.

bron: Artikel 'Knuffelhormonen: sporen van aandacht in de urine' door Mieke Zijlmans; noorderlicht.vpro.nl/artikelen/25009778/; Noorderlicht; VPRO; 22 november 2005