Kok en het einde van Paars

Als je mij vraagt waar ik ontevreden over was, zou ik niet de files noemen of het onderwijs of de zorg of de veiligheid, maar de zedenwet. Die unanieme overeenstemming, dat systematisch uitrangeren van alle tegengeluiden onder leiding van het groeiende fanate feminisme bij de PvdA-fractie, dat zich uitstekend thuis voelde bij CDA en christelijk rechts, dat zich opwierp als stem van het gezonde volksgevoel, en daarin ook steeds meer gevolgd werd door de 'liberalen'.

Honderd procent steun in het parlement is hetzelfde als dictatuur. Stalin had een parlement. Dus dat is mijn kritiek op het grijspaarse machtsblok. Kok had een hoofd en een hart, en die zaten op de goede plaats. Maar waar was zijn onderbuik? Hij had het wel eens over onderbuikgevoelens. We moeten oppassen, zei hij, dat 'de onderbuikgevoelens van de samenleving niet naar boven komen'. Maar ik zou juist willen dat de onderbuikgevoelens meer naar boven komen in de samenleving. En dat had gekund als niet iedereen onder leiding van grijspaars de 'onderbuik' als een gevaar was blijven zien. Volgens mij komen boosheid en frustratie en racisme uit het hoofd omhoog omdat de onderbuik ongelukkig is.

Paars kreeg vanuit de samenleving veel kritiek, en dat moest ook. Helaas klaagde niemand over de zedenwet. De kans is eigenlijk groot dat die onder het nieuwe bewind van rechts en christelijk nog strenger wordt. Paars heeft de wind gezaaid, de storm moet nog komen.

bron: Artikel 'Kok en het einde van Paars' door 'DB' (Dik Brummel of Dagelijks Bestuur?); Online wordt als auteur opgegeven: Petra de Geus; www.nvsh.nl/opinie/politiekPaars.htm; De Nieuwe Sekstant; zomer 2002