Lexion der liefde

De afspraak is dat porno verstoken blijft van maatschappelijk moralisme en beschouwd wordt als een vrij te kiezen privégenoegen. Behalve de kinderporno natuurlijk, die juist wel actief wordt bestreden en vervolgd, zowel de makers, de verspreiders, als de consumenten - zelfs als er bij de productie ervan computersimulaties worden gebruikt. Het onderscheid tussen 'kinder-' en 'gewone' porno is trouwens minder scherp dat het zich laat aanzien. Ja, iedereen ziet het verschil tussen laten we zeggen een achtjarig kind en een volwassene die seksuele handelingen verrichten. Maar de categorie veertien- tot achttienjarigen is diffuus qua uiterlijk. [...]

'Jongheid' is een aspect waar de gemiddelde pornoproducent op kickt. Ze willen echt geen goed geconserveerde veertig-plus dames bekijken en voor dertigers halen ze ook al snel hun neus op. Je kijkt naar porno of je doet het niet, en als je het wel doet, dan wil je ook waar het om draait: jong, glanzend vlees. Deze jongheid strekt zich uit tot in de jaren twintig van een persoon, maar spat van een tiener net iets flamboyanter af. In dat opzicht is de meeste porno weliswaar geen kinder- maar toch wel een schemerig soort minderjarigenporno. [...]

Maar de waarlijk onaangepasten, de psychopaten, de gewelddadige pedoseksuelen, de vrouwenverkrachters hebben zonder uitzondering een geschiedenis van ongelimiteerde pornoconsumptie achter de rug. Hieruit kun je afleiden dat het gevaarlijk is om je al te intensief aan porno bloot te stellen. Minder is beter. [...]

[H]et [scheren van schaamhaar] zegt iets over de latente preoccupatie van deze cultuur, niet met de gladde jeugdigheid van achttienjarigen, maar met die van prepuberale kinderen. De kale volwassen venusheuvel heeft ontegenzeggelijk iets pervers.

bron: Beatrijs Ritsema in haar artikel 'Lexion der liefde'; HP/DE TIJD; 15 juli 2005