Lezing over pedofilie aan de Radboud Universiteit Nijmegen

'Ik wist op mijn dertiende al van mezelf dat ik pedofiel was', vertelt de inmiddels 21-jarige Mark Lucius [pseudoniem, echte naam maakte hij later bekend: Nelson Maatman] tijdens de door de International Federation of Medical Students (IFMSA) [Radboud Universiteit Nijmegen] georganiseerde lezing. 'Ik was toen behoorlijk geschokt. Vanaf mijn negentiende werd ik eigenlijk vooral bang om betrapt te worden op die seksuele gevoelens en de reacties van anderen.' Lucius raakte zijn vrienden kwijt, stopte met zijn studie en ging aan de drank. Maar aan het stereotiepe beeld van de pedofiel voldoet hij naar eigen zeggen niet. 'Ik ben niet dik of kaal, ben geen kindermisbruiker en bezit geen kinderporno. En daarbij val ik ook nog eens op jongens. Ik heb enkel verbaal moeite met zelfbeheersing, maar dat is ook niet gek: er is voor een pedofiel immers geen plek.'

Het is lastig om pedofiel te zijn, beaamt Gert Hekma, socioloog en antropoloog aan de Universiteit van Amsterdam. Hij wijst op de seksuele hervorming in de jaren zeventig, die nadelig uitpakte voor pedoseksuelen. 'De publieke opinie veranderde van 'seks is iets wat jezelf bepaalt' naar 'seks is een risico', met als gevolg dat de grens van wat acceptabel is steeds meer verschoof.' Juul Gooren, promovendus aan de Universiteit Leiden en docent aan de Haagse Hogeschool, ziet dat de pedofiel steeds vaker zondebok wordt. 'Dit om zowel de familie als het kind te kunnen ontseksualiseren.' [...]

Hekma ziet ruimte voor verbetering van de voorlichting: 'Er moet in seksuele voorlichtingen meer ruimte komen voor minderheden als homoseksuelen, pedofielen en liefhebbers van sm.'

bron: Artikel < 'Ik ben pedofiel, geen kinderverkrachter' > door Carmen Quint; www.voxweb.nl/ik-ben-pedofiel-maar-geen-kinderverkrachter/; Vox magazine; 13 november 2015