Luisteren naar kinderen - De nieuwe methode voor overleg in het gezin

Veel ouders rechtvaardigen de hevige inspanningen om hun kinderen in een van te voren bepaald patroon te passen met: 'Het zijn ten slotte mijn kinderen, nietwaar?' of 'Hebben ouders dan niet het recht om hun eigen kinderen te beïnvloeden op de manier die zij het beste achten?' Een ouder die het idee heeft dat hij het kind bezit en daarom het recht heeft om een kind op een bepaalde manier te vormen, zal veel meer geneigd zijn om het gedrag van dat kind niet te accepteren, wanneer het afwijkt van het voorgeschreven patroon. Een ouder die een kind beschouwt als een individu op zich en zelfs een heel ander individu - dat helemaal niet het 'eigendom' van de ouder is - zal veel meer kunnen accepteren in het gedrag van het kind omdat er geen vastgesteld patroon is. Zo'n ouder kan veel beter aanvaarden dat het kind uniek is, zal veel beter in staat zijn het kind datgene te laten worden, waartoe het met de mogelijkheden die het heeft meegekregen in staat is. Een ouder die tot acceptatie in staat is, is bereid een kind de gelegenheid te geven zijn eigen 'levensprogramma' te ontwikkelen.

bron: Uit het boek 'Luisteren naar kinderen - De nieuwe methode voor overleg in het gezin' door Dr. Thomas Gordon; Elsevier, Amsterdam/Brussel; Achtste druk: 1983; Oorspronkelijke titel: P.E.T. Parent Effectiveness Training; 1970