NVSH-symposium over pedofilie
Het wordt dus nu interessant om te gaan kijken hoe binnen de verschillende politieke partijen gedacht wordt over de strafbaarstelling van pedofilie, en zonodig een diepgaande diskussie op gang te brengen. Als eerste stap in die richting werd op zaterdag 7 maart in Amsterdam door de plaatselijke NVSH-afdeling een symposium georganiseerd, waarop vertegenwoordigers van verschillende politieke partijen aan het woord kwamen. [...]
De PSP en de CPN spraken zich, bij monde van respektievelijk Ton Geurtsen en Dick de Boef uit tegen aparte strafbaarstelling van pedofilie; ze vonden dat een overbodige aanvulling op de bestaande wetsartikelen met betrekking tot het gebruik van geweld, een ongewenste bevoogding van kinderen en een diskriminatie van pedofiele volwassenen. Ze pleitten voor erkenning van de waarde die een pedofiele relatie voor het kind en de volwassene kan hebben. Ruud Nijhof (DS'70 - wist u dat die partij nog bestond?) nam een ongetwijfeld als genuanceerd bedoeld, maar vooral onduidelijk overkomend standpunt in. Zijn in afstandelijke termen gehouden betoog kwam er op neer dat hij strafbaarstelling van seksuele kontakten in sommige gevallen wel noodzakelijk vond: als een beschermende maatregel. Maar daarbij zou volgens hem niet de leeftijd van de betrokkenen het kriterium moeten zijn, doch de aard van het kontakt. Als er in een seksueel kontakt sprake is van vrijheid, wederkeringheid, gelijkwaardigheid en zelfbeschikking van de partners, is dat kontakt optimaal. Pedofiele relaties zouden ook met het oog op deze vier kriteria beoordeeld moeten worden. Hoe dat in de praktijk van het strafrecht gerealiseerd zou moeten worden, liet de heer Nijhof helaas in het midden. Mevrouw Korte-van Hemel van de [het] CDA kwam in haar bijdrage aan de diskussie niet tot een duidelijk standpunt. Maar een aantal van haar uitspraken wekten de indruk dat ze er huiverig voor was om de strafbaarstelling van pedofilie op te heffen. [...]
Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat er weinig gegevens zijn die de opvatting dat pedofilie schadelijke psychische gevolgen zou hebben voor het kind, ondersteunen. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit de bij het rapport van de Kommissie Melai afgedrukte literatuurstudie van de hand van Dr. J.P.S. Fiselier. [...] Pedofiele kontakten kunnen, zoals alle intermenselijke kontakten, er onder bepaalde omstandigheden toe leiden dat één van de betrokkenen bij de psychiater belandt. Maar dan rijst natuurlijk wel de vraag of je kinderen tegen die eventueel mogelijke schade moet beschermen. Waarom wordt wat dat betreft juist seksueel kontakt er door de strafrechter uitgepikt? Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen het "bewegen" van een kind tot seksueel kontakt, en het bewegen van datzelfde kind om zondags opgepoetst mee naar de kerk te gaan? Heel wat mensen hebben psychische problemen die voortvloeien uit een benauwde godsdienstige opvoeding, maar geen wetgever komt op het idee om het bedreigen van kinderen met hel en verdoemenis strafbaar te stellen. [...]
[Spreker tijdens discussie:] Het verkeer is gevaarlijk, dat betekent niet dat je kinderen nooit zonder geleide op straat mag laten, maar dat je ze leert om goed uit te kijken op straat. Met betrekking tot seksualiteit geldt hetzelfde: daar is opvoeding noodzakelijk. Door seksuele omgang tussen kinderen en volwassenen strafbaar te stellen, maak je een stuk seksuele opvoeding onmogelijk. En juist daardoor worden kinderen minder weerbaar tegen seksuele initiatieven van volwassenen als ze zelf geen seksueel kontakt willen. Degenen die seksuele kontakten met kinderen strafbaar stellen nemen een zware verantwoordelijkheid op zich, omdat ze daardoor een essentieel stuk seksuele opvoeding belemmeren. [...]
Een belangrijk thema in de diskussie was tenslotte de taak van de overheid bij een omstreden zaak als pedofilie. Moet de wetgeving een afspiegeling zijn van de opvattingen die in de maatschappij leven?, vroeg mevrouw Korte-van Hemel van het CDA zich af? Dan zou strafbaarstelling van pedofilie het resultaat zijn. Van verschillende kanten kwam daarop de reaktie dat de overheid de taak heeft om vooruit te lopen als het gaat om het wegnemen van misstanden; en dat zij zonodig maar veel geld moet uitgeven om bij het publiek meer begrip te kweken. Zoals dat zo vaak in voorlichtingscampagnes van overheidswege gebeurt.
bron: Artikel 'NVSH-symposium over pedofilie' door Guus van der Veer; Sekstant, nummer 6; juni 1981