Nu meldt zich dus weer een Brongersma

In Argus 23 beland ik in een verhaal waarbij op ongeveer driekwart mijn aandacht verscherpte naar een 'huh?' Je proeft in deze - wel erg schetsmatige - verhandeling een route die ik direct associeer met de intellectuele pedofielen die het zo betreuren dat kinderen 'geen seksueel zelfbeschikkingsrecht hebben'. En passant doet Gert Hekma het blootleggen van seksueel geweld - denk even aan Jeanne Doomen en bedenk even dat in de jaren tachtig op productie/bezit van harde kinderporno maar een paar maanden celstraf stond - af als 'een feministisch thema van seksueel geweld van vaders jegens dochters'. Wat jammer, zo betoogt hij bijna, dat kinderen nu beschermd worden.

Ik heb er veel over geschreven, pedofilie, seksueel misbruik, strafbaarstelling van de - steeds hardere - kinderporno, strafzaken en behandelingen van slachtoffers en daders. Ik herinner mij interviews met mannen die als volwassene kinderen seks wilden leren 'want je stuurt ze toch ook naar ballet en pianoles?'

Nu meldt zich dus weer een Brongersma. Alsof in de afgelopen decennia niet genoeg narigheid en ranzigheid is onthuld. Terugblikken op maatschappelijke ontwikkelingen is één ding, maar van deze krijg ik weer een nare smaak in mijn mond.

bron: Ingezonden brief 'Pedofilie' door Loes de Fauwe; Argus, Jaargang 2, nummer 25; 6 maart 2018