OK magazine 75 nummers terug: nummer 8, juli en augustus 1987

Door: Boysocks

Eerste indruk

We schrijven juli & augustus 1987, OK Magazine 8. Als ik in de inhoudsopgave kijk zie ik een aantal grote namen, waaronder Dr. Frits Bernard en Dr. Brongersma. Meteen krijg ik het vermoeden dat deze OK veel tekst zal bevatten. Aan deze terugblik is te zien dat mijn vermoeden bevestigd is.

Oude Pekela

Benjamin Roelofsma begint ermee een kort chronologisch beeld te schetsen van wat er zich omstreeks mei/juni 1987 afspeelde in Oude Pekela: begon het op 13 mei met een vermoedelijk seksueel misbruik van tien kinderen, op 9 juni zouden het er al zeker zeventig zijn. Op 10 juni trok de affaire de belangstelling van de speciale Amerikaanse Senaatscommissie (deze commissie richtte zich ondermeer op de bestrijding van kinderporno). Het enige doel van de daders zou zijn het vervaardigen van kinderporno. Na 13 juni is wel duidelijk dat de affaire behoorlijk is opgeblazen. Met name door suggestieve vraagstellingen en onzorgvuldige publiciteit is er een golf van aangiften gekomen van vermoedelijke contacten tussen kinderen en volwassenen.

Amerika...

Dr. Frits Bernard schrijft over zijn Amerikaanse ervaringen, om te beginnen over de 10e International Membership Conference van NAMBLA op 7, 8 en 9 november 1986. Echt prettige lezingen waren er niet. Terugkerend thema was AIDS. Zo'n veertig tot vijftig mensen namen deel aan deze conferentie. Een aantal kranten (waaronder The Advocate issue 464-1987 uit Californië) had er behoorlijk positief over geschreven. Op 5 februari 1987 was Dr. Bernard te gast in een live-uitzending over pedofilie. Het programma werd via ± driehonderd televisiestations uitgezonden over geheel Amerika en Canada. Eigenlijk zou Dr. Frits Bernard samen met twee vooraanstaande NAMBLA-leden te gast zijn, maar deze hadden voor de uitzending afgehaakt. Het was voor het eerst dat pedofilie zo groots gebracht werd. "Een ding is duidelijk, er wordt de laatste tijd het een en ander ondernomen teneinde het lot van de pedofiel te verbeteren, en dat is toe te juichen." Aldus Dr. Frits Bernard.

Nuances in politiebeleid?

In het algemeen politieblad (nummer 3, februari 1987) stond een artikel over pedofilie dat qua inleiding hoopvol was. Er stond iets in de trant van dat een zo omstreden verschijnsel als pedofilie aan een eerlijke beschouwing moest worden onderworpen. "Pas dan, wanneer je echt durft te kijken zonder afkeer en vooringenomenheid naar wat er werkelijk aan de hand is, zul je misschien enige invloed kunnen hebben op die gedragingen die voor niemand acceptabel zijn." Al vrij snel bleek het artikel toch vooringenomen en generaliserend. Onder het kopje "Beeld bij de politie" wordt gesteld dat de bij de politie geregistreerde pedofielen uitsluitend mannen zijn, en dat ze meestal een voorkeur hebben voor jongetjes. Er wordt wel aangeroerd dat er in de schaarse literatuur melding gemaakt wordt van relaties die door beide partijen als zinvol ervaren werden, maar ze plaatsen er meteen een klote opmerking bij over het feit dat de politie deze relaties in elk geval niet tegenkomt. Alsof er bij de politie wel melding gemaakt wordt van positieve heterofiele relaties!

Inval bij Intermale

Naar aanleiding van de inval bij Intermale staat er een drietal artikelen in deze OK: allereerst het persbericht waarin vereniging MARTIJN zijn verontwaardiging uitspreekt over het gebeurde, ten tweede een brief aan de 2e-kamerleden in de vaste commissie voor justitie (te weten: Wolffensperger, Rempt, Roethof, van Es, Groenman, Lankhorst, Kraaijenbrink, Hoetjes [er bestaat geen Tweede Kamerlid met deze achternaam] en Becker [Beckers?]), en tot slot een artikel - Schaamhaar op zijn (s)malst - van de hand van T. Boorsma. Tot 1984 kon je in vrijwel elke seksshop in Amsterdam kinderporno vinden, het was gewoon vrij te koop. Foto's en films van minderjarigen die seksuele gedragingen vertoonden werden door de zedenpolitie ongemoeid gelaten. In 1985 werd Nederland door de VS ineens verantwoordelijk gehouden voor productie en wereldwijde verspreiding van kinderporno. Zonder de beschuldiging op waarheid te onderzoeken werd in enkele steden tot actie overgegaan. Een groot aantal invallen bij seksshops was het gevolg. Tot mei 1987 werden 'gewone' naaktfoto's van kinderen ongemoeid gelaten. Na zorgvuldige afweging van wetsartikel 240b richtte boekhandel Intermale een expositie van Don Mader in. Het ging om naaktfoto's die de bedoeling hadden het wezen van de jonge jongen uit te tekenen. Op 12 mei kreeg Don Mader bezoek van twee rechercheurs, ze vertrokken zonder resultaat omdat er geen belastend materiaal te vinden was. Een dag later kwam de inval bij Intermale niet geheel als een verrassing. Hier werden vijftien van de zesenveertig foto's in beslag genomen. "De foto's werden niet genomen met de bedoeling de kijker seksueel op te winden. Daar deze foto's de persoonlijkheid van jongens als onderwerp hebben en openlijk omgaan met seksualiteit, kunnen zij voor sommigen erotisch interessant zijn. Dit is een pure bijkomstigheid. De persoonlijkheid van de jongens wordt zo sterk weergegeven dat zij onmogelijk als passieve objecten gezien kunnen worden in de fantasie van de kijker. De jongens en mannen zijn duidelijk onderwerp en geen voorwerp." Aldus Don Mader en Ruud Hollenkamp (eigenaar Intermale) in reactie op de inval. Het OM was zelf ook niet geheel blij met de gang van zaken. Toch hebben ze de zedenpolitie niet laten vallen. Zes weken na de inval heerste er vooral onduidelijkheid. Duidelijk is wel dat de zedenpolitie - die met opheffing wordt bedreigd - zich nu als een kat in het nauw heeft gedragen.

China

Dr. Brongersma leverde weer een bijdrage met een artikel over pedo-historie, in deze aflevering behandelt hij China. Aan het begin van de geschiedenis die beschreven wordt staan de Chinezen behoorlijk positief tegenover homoseksualiteit. Het symbool yinyang wordt in dit verband nog even aangehaald. Als een man een zaadlozing had dan verloor hij, zo dachten de Chinezen, een deel van zijn yang; als het echter seks met een andere man betrof, dan kreeg hij wat van zijn yang daarvoor in de plaats. Er staat verder nog een stukje in over vrijwillige castratie om zodoende langer 'jong' te blijven. Nogal drastisch als je het mij vraagt, bij het lezen van de nogal gedetailleerde omschrijving ging er een rilling door me heen. Jongens werden vaak al vanaf hun vijfde levensjaar opgeleid tot bordeeljongen. Als de knul dan dertien of veertien was, stond hij volledig zijn mannetje op het seksuele vlak. Deze jongens werden dan ook nog eens behoorlijk bekend gemaakt met SM.

Marokkaanse memoires

Een verhalend verslag van een vakantie in Marokko. Een man ontmoet een 10-jarig gidsje en wordt maatjes met hem. De jongen is er een uit een heel arm gezin, hij draagt hele oude kleren. De man besluit de jongen in het nieuw te steken en neemt hem mee naar zijn hotelkamer. Hij doet de knul in bad, zeept hem helemaal in en spoelt hem weer af. Het verhaal is verder behoorlijk erotisch.

En verder...

Ongeveer halverwege het magazine is een leuke foto te zien: een jongen die zit op een soort van reclamemateriaal voor de film 'Creepshow'. Als Stephen-King-fan valt mij zoiets gewoon op. [...] Wat mij betreft was dit het, tot het volgende nummer...

bron: Artikel 'OK magazine 75 nummers terug!'; OK Magazine, nr. 83/84; januari 2003