Om het fijne gevoel - Groepsopvoeders over erotiek in de omgang met kinderen
Door: Theo Sandfort
Boek als pdf-file: Om het fijne gevoel - Groepsopvoeders over erotiek in de omgang met kinderen
[Enkele citaten uit dit boek:]
[Frits:] Het zwakzinnigenwerk is veel meer bezig om veiligheid te scheppen, het gezellig te hebben. Je bent ook veel lichamelijker bezig alhoewel ik dat hier ook niet echt minder vind, maar zwakzinnigen staan er meer voor open, komen makkelijker bij je zitten. Knuffelen, dat loopt allemaal veel makkelijker. Ik heb daar nooit zo bij stil gestaan, maar daar gebeurde alles veel openlijker, de hele sfeer was anders, het personeel en zo. We gingen ook met het hele team naar het naaktstrand en daar loop je dan ook te spelen. Je ging met ze in bad, ook wel met een collega erbij, met water spelen, wassen, dat was allemaal gewoon eigenlijk. Je lag dan in je nakie op elkaar. Die jongetjes hebben dan ook een erektie. D'r zat toch een heleboel spontaniteit aan, blijkt nu zo langzamerhand.
[Paul:] Twee van de jongere kinderen, zeg maar van 8, 9 jaar, waren op de speelkamer boven. Ze hadden eerst doktertje gespeeld, en waren toen gaan vrijen. En de grotere kinderen hadden dat op een gegeven moment gezien. Er is toen grote konsternatie ontstaan, en dat is helemaal geëskaleerd. Er belden ouders, die er een hele toestand van maakten. Wat die twee jongens deden, daar werd gelijk een etiket op geplakt. Door de kinderen zelf ook, van die "kinderen waren homo's", en dan die groter jongens die riepen ook telkens van: "Wij hebben homo's in de groep." De ouders gebruikten dat etiket niet zozeer, maar wel vonden ze dat dat toch eigenlijk niet kon. Mijn kollega deed daar toen eigenlijk heel tolerant over. Ze probeerde uit te leggen dat er eigenlijk niks aan de hand was en dat het heel normaal was. Toen werd een van de ouders, de moeder van een van de grotere jongens uit de groep, daar heel kwaad over. Dat zij daar zo mee omging! Zij vond het heel slecht. Voor mij zelf zou z'n incident een hele konfrontatie geweest zijn, wanneer ik daar bij was geweest. Mijn eerste reaktie was: goed dat ik daar niet bij was!' [...]
'Wat ze vaak doen is aan je pik trekken. Ik heb heel vaak het idee dat ze dan willen dat ik dat bij hun ga doen. Ook bijvoorbeeld kriebelen en dat soort geintjes. Ze doen bij mij heel vaak dingen, waarvan ik weet dat ze die zelf leuk vinden in de hoop dat ik het bij hun doe. Ze zeggen ook dikwijls: "Nou jij bij mij." Dan begin je aan wat anders: "Nee, nee, wat ik ook bij jou dee." En dan willen ze precies hetzelfde. Ze vinden het heel plezierig, ze willen niet dat je ophoudt. Als je er toch mee ophoudt en zegt: "Nu is het genoeg geweest", dan zeggen ze: "Nee, nog even, nog één keer." Dan willen ze dat je door blijft gaan.' [...]
'Want er zijn kinderen, die, al zit het hele huis vol ouders en andere mensen, rustig hun broek omlaag trekken en aan hun piemeltje beginnen te trekken of zoals laatst gebeurde, een tube tandpasta in het kutje zitten te duwen. Ze doen dat zonder enig schaamtegevoel, maar wij verbieden het ook niet. [...] Niet eens zo heel lang geleden vertelde een kollega van mij 's ochtends bij de overdracht, dat ze 's avonds tegen een uur of negen lawaai hoorde. Ze ging kijken: lagen er twee kinderen te neuken in de kast, echt die hele gebaren en hijgen d'r bij.'
[Yvonne:] 'In een vorige groep viel het kollega's wel eens op dat die meiden ontzettend vaak bij mij op schoot zaten en veel lijfelijk kontakt zochten met mij. In verhouding meet met mij dan met hun. Ze vonden dat heel opvallend. Zij wisten namelijk dat ik lesbisch was en dachten dat het er wel mee te maken zou kunnen hebben. Dat die meiden dat misschien op de één of andere manier aanvoelden en zich daardoor heel erg veilig voelden. Op de één of andere manier wist ik kennelijk toch over te brengen "Je hebt een lichaam dat goed is, en aksepteer het maar, want ik aksepteer het ook".'
bron: Uit het boek 'Om het fijne gevoel - Groepsopvoeders over erotiek in de omgang met kinderen' door Theo Sandfort; Anthos; 1984