Ome Harry: kanttekeningen
Er komt de laatste tijd wat belangstelling voor de zogenaamde "pedofielen". De NVSH heeft een boekje uitgegeven onder de titel "Sex met kinderen" (een titel waar men kritiek op zou kunnen hebben, omdat die de indruk wekt dat sex iets voor volwassenen is, wat sommigen met kinderen doen). Ook in de "progressieve" pers komt men eens een interview tegen met een zogenaamde "pedofiel". Tot geruststelling van alle mensen die het er zo moeilijk mee hebben is het beeld van "de pedofiel" zo ongeveer als volgt gecreëerd:
- 1. Hij is een man (als een kleine jongen met een volwassen vrouw vrijt, telt dat eigenlijk niet mee. De brief zoontje in dezelfde WWW-rubriek van februari lokte geen enkele reactie uit).
- 2. Hij is een zielige man, onvolwassen, hij kan geen gelijkwaardige vrouw vinden, of is daar bang voor.
- 3. Hij is een "vreemde" man. Hij scharrelt op bouwplaatsen, in openbare toiletten, kinderspeelterreinen met een zak vol snoepjes, en probeert een kind mee te "lokken".
- 4. Maar je moet oppassen, want als hij z'n zin niet krijgt, doet hij het toch kwaadschiks. En het zou best kunnen zijn dat een pedofiel geen zielige man is, maar een onberekenbare sexmaniak. [...]
Het is wel zaak om daarbij te bedenken dat het in hokjes onderbrengen van mensen kenmerk is van een anti-lust systeem en dat het uiteindelijke doel is om onszelf en anderen uit de hokjes te halen. Als er over tien jaar een Groot Uur U aan pedofielen gewijd wordt, zal dat alleen betekenen dat we in tien jaar te weinig gedaan hebben aan de emancipatie van de lust. Het gaat er nl. niet alleen om iets te doen voor een groep mensen die verdacht, veroordeeld en beschuldigd worden, maar veel meer om de vraag hoe de systematische lustverdringing van jonge mensen kan worden omgebogen. Anders herhaalt zich in elke generatie de geschiedenis van de reactie van mensen die in de kou staan omdat ze de warmte hebben leren vrezen.
bron: Artikel 'Ome Harry: kanttekeningen' door Dik Brummel; Sekstant, nr. 10; oktober 1973