Ongewenste intimiteiten in het onderwijs
Sinds februari 1988 zijn vier inspecteurs in het onderwijs, naast hun normale taak, belast met de behandeling van ongewenste intimiteiten. Hun voornaamste taak bestaat uit het onderzoeken van klachten en erop toezien dat er adequate maatregelen worden genomen. Uit hun eerste rapportage blijkt dat het aandeel van de meldingen uit het basisonderwijs verontrustend hoog is.
In het advies 'Meisjes en jonge vrouwen' (1987) schrijft de Emancipatieraad: "Ook is een voorziening nodig waar leerlingen hun klachten kunnen melden. Als vertrouwenspersoon voor klachten over seksueel geweld en ongewenste intimiteiten zou een vrouw aangewezen moeten worden." Over ongewenste intimiteiten in het onderwijs was toen al veel informatie. Al in haar prille bestaan constateerde de stichting Handen Thuis, een klachtenbureau dat zich bezighoudt met de bestrijding van ongewenste intimiteiten op de werkplek, dat ook leerlingen met ongewenste intimiteiten te maken kunnen krijgen. Een op de zeven klachten bij Handen Thuis, was afkomstig uit het onderwijs. [...]
Een initiatiefgroep bestaande uit twaalf vertegenwoordigers van onder meer het Landelijk Aktie Komité Scholieren, de ABOP en de stichting Tegen Haar Wil heeft bij het ministerie subsidie aangevraagd voor het opzetten van een landelijk steunpunt ongewenste intimiteiten in het onderwijs. Dat moet zich gaan richten op de hulp- en dienstverlening aan leerlingen, adviseren en voorlichting geven aan allerlei betrokkenen binnen het onderwijs en het ontwikkelen van preventiemaatregelen. Vertrouwensinspecteur Van Hasselt meent dat het niet ondenkbaar is dat het steunpunt een lagere drempel heeft. "Een inspecteur heeft nog het beeld van een persoon waarvoor je in de piepzak moet zitten. Wij vinden het een goed initiatief. Het kan ook voor het totale onderwijs functioneren, ook voor het Luzac- en muziekonderwijs, terwijl wij er zijn voor die sectoren die door de overheid worden gefinancierd."
bron: Artikel 'Ongewenste intimiteiten in het onderwijs' door Corina de Feijter; A Propos, vierde kwartaal; 1989