Op zoek naar de werkelijkheid

De redenering is dan dat, ook wanneer een (seksuele) relatie geen psychotrauma is geweest, er een opwekking van bepaalde gevoelens zal zijn opgetreden, gevoelens die het kind niet goed aan kan, die als het ware niet passen bij zijn leeftijd. Tegen deze gedachtengang zou ik vragenderwijs iets willen inbrengen. Kan er überhaupt bij de mens iets worden opgewekt, manifest gemaakt, dat in hem (nog) niet bestaat? Voor zover er inderdaad iets blijkt te ontstaan dat er tevoren niet was, zou dat dan niet alleen datgene kunnen zijn wat er eerder schijnbaar niet was, iets wat eerder onderdrukt werd. Het is bekend dat in onze cultuur en opvoeding de kinderlijke uitingen van wat seksualiteit heet inderdaad vaak worden onderdrukt. Het is dus op zijn minst aannemelijk te noemen dat, wanneer een kind, in een zonder dwang en als positief ervaren relatie tot een oudere, gevoelens krijgt die het nog niet kende en aan die gevoelens uiting geeft op een wijze die ons mag doen veronderstellen dat het opgewonden raakt, die zelfde gevoelens nooit van dien aard kunnen zijn dat hij ze niet als bij zich behorend zou herkennen. Wel kan wat eerder onderdrukt was en nu ineens naar boven komt, hem in verwarring brengen. Maar zelfs als deze overweging onjuist of te ongenuanceerd is, kunnen we stellen dat het antwoord dat een kind ooit zou kunnen geven op de erotische uitnodiging van de oudere (hoe onbewust ook overkomend) nooit meer en anders kan zijn dan wat het op dat moment ten aanzien van die ander in zich heeft.

bron: 'Op zoek naar de werkelijkheid' door dr.W.J.Sengers; Uit het boek 'Sex met kinderen' door dr.F.Bernard, dr.E.Brongersma, Ids Haagsma, dr.W.J.Sengers en Peter van Eeten; Stichting Uitgeverij NVSH; 's-Gravenhage; 1972