Oude Tongen

Ik heb me nogal geërgerd aan het stukje van Moon van der Meulen in Sekstant juni '94 over de film Oude Tongen. In de zaak Oude Pekela is nimmer iets concreets aangetoond; aangenomen wordt dat van twee spelende kleuters er een met een takje in de anus van de ander heeft gestoken. De in paniek geraakte ouders hebben zich noemende 'hulpverleners' ingeschakeld, die allerlei onderzoeken zijn gestart en die daarmee de paniek algemeen hebben gemaakt. Ongetwijfeld is bij de kinderen psychische schade aangericht. Niet in het minst door de verhoren, waardoor ze het gevoel kregen dat alles wat met seks te maken heeft, 'slecht' is. We zijn dan weer terug bij de officiële christelijke moraal van 50 jaar geleden en de daaruit voortvloeiende schuldcomplexen.

Ik heb het gevoel dat Moon van der Meulen op dit niveau is blijven steken, met name door de negatieve manier waarop hij het woord 'geil' gebruikt en het optreden van 'onschuldige kinderen', alsof kinderen geen seksuele verlangens (mogen) hebben. Tevens impliceert het een afwijzing van de geile pedofiele relatie, die, wanneer er geen dwang of intimidatie aan te pas komt (en dit is meestal zo), voor kinderen alleen maar een positieve ervaring oplevert. Behalve natuurlijk wanneer de kinderen wordt wijsgemaakt dat ze slachtoffer zijn en de volwassene niet deugde, want dan komen ze in de knoop met hun eigen seksuele moraal! Het signaleren van clown(s) behoorde tot het Oude-Pekela-geruchtencircuit, maar is natuurlijk een prachtig gegeven voor een film. Ik ben het met Moon eens dat deze als droog zand aan elkaar hangt en te hilarisch is.

bron: Ingezonden brief 'Oude Tongen' door Teko van Meurs; Sekstant, jaargang 74, nummer 5; oktober 1994