Ouders en kinderen, vrienden of vijanden?

U zult ongetwijfeld hebben vastgesteld, dat democratie de enige bevredigende vorm van samenleven is. U keurt de dictatuur af, U wilt niet gecommandeerd worden en U gelooft in de rechten van de 'kleine' man. Hoe zit dat echter bij U als vader of moeder? Ik heb veel werkelijk liberale mannen gezien, die thuis uitgesproken dictators zijn en hun vrouw en kinderen de wet stellen. Hun opvoedingsmethodes zijn waarschijnlijk nog dezelfde, als die welke al eeuwen geleden door hun voorvaderen werden toegepast en op beloning en straf berustten. Het zal U nauwelijks zijn opgevallen, dat zulke methodes uitgaan van een onverstandig, dom, onbetrouwbaar en minderwaardig wezen, dat met corruptie en dreigementen getemd moet worden. En toch is het de weg die de meeste ouders inslaan. [...]

Velen van U hebben al geprobeerd de kinderen vrijheid en zelfbeschikking toe te staan. Omdat U echter van Uw ouders de in een geest van vrijheid effectieve opvoedingsmethodes niet geleerd hebt, hebt U de neiging vrijheid met wanorde, zelfbeschikking met toegevendheid en onafhankelijkheid met bandeloosheid te verwarren. U faalt, omdat Uw methodes de aan het samenleven ten grondslag liggende voorwaarden verwaarlozen. Als U met Uw opvattingen van vrijheid en zelfbeschikking geen succes hebt, voelt U zich genoodzaakt het weer met de oude methodes van gezag, strengheid en geweld te proberen. De meeste ouders van tegenwoordig schommelen tussen toegevendheid en onderdrukking met de daaruit voortvloeiende schade voor hun kinderen.

bron: Uit het boek 'Ouders en kinderen, vrienden of vijanden?' door Rudolf Dreikurs & Erik Blumenthal; Uitgeverij Contact, Amsterdam; 1976; Oorspronkelijke titel: Eltern und Kinder - Freunde oder Feinde?; Ernst Klett Verlag, Stuttgart; 1973