Over kinderen, volwassenen en seksualiteit

Het beroep op bescherming van het kind is een onbevredigend antwoord op de vraag naar een oordeel over het seksueel contact tussen volwassene en kind. Ontegenzeggelijk ligt het probleem voor een groot deel bij de volwassene zelf. Het is de volwassene die geleerd heeft en leert dat seksualiteit iets heel aparts is. Het is gevaarlijk, bedreigend, vies, soms angstig. Maar het is ook de bekroning van een relatie, het binnen die grenzen uitgeroepen hoogtepunt. seksualiteit is in onze cultuur heel specifiek ingekleurd. Met andere woorden: niet de seksuele handelingen met kinderen vormt het probleem maar het omgaan met seksualiteit op zich. Zolang seksualiteit voor volwassenen problematisch blijft, blijft ook de seksuele omgang met kinderen een probleem. Daar komt zelfs de grootste voorstander van een vrij verkeer tussen beide leeftijdscategorieën niet onderuit, evenmin als een tegenstander van ieder contact kan ontkennen dat het probleem minstens voor een groot deel in hemzelf zit, in zijn aangeleerd seksueel gedrag.

bron: Artikel 'Dan blijft het kinderlijk - Over kinderen, volwassenen en seksualiteit' door Hans van Ewijk; Uit 'Kinderen, volwassenen, seksualiteit - Voorzichtige verkenningen op gevaarlijk terrein'; Jeugd en samenleving, nummer 2; februari 1983