Pedofiele overpeinzingen

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Eigenlijk is het wat vreemd gesteld. Kinderen – de Nederlandse – mogen wel (en zelfs volstrekt vreemden doen dat) door middel van plaatjes (liefst schematisch) en praatjes worden voorgelicht over de "facts of life". De rest moeten ze zelf maar uitzoeken. "Wat is liefde?". De docent geeft het antwoord. "Hoe is liefde" "Fijn", zegt de docent en spreekt over het heel dicht bij elkaar willen zijn van volwassenen. Het kind zegt het na. Het kind voelt het niet na. Het staat achter glas en kijkt en hoort. Het kind mag kijken en horen. Het mag niet voelen. En dat is juist wat een kind zo goed kan. Maar dat gevoel moet het zelf maar uitzoeken. Hoe? Geen ouder of verzorger mag het kind werkelijk leren wat een lichaam is, dat gestreeld en bemind moet worden in plaats van vervreemd en geabstraheerd tot een schema.

Hoe rijp moet een kind zijn om van streling en warmte te kunnen genieten? Het ligt al bloot in de moederschoot, het drinkt de warmte en geur van de moeder in zijn voeding. Maar geen ouder of opvoeder mag voortgaan, durft voortgaan waar begonnen is, durft te blijven liefkozen, durft te strelen, ook daar waar het witte gebied van erotische gevoeligheid ligt. Hoe moet een kind leren van zijn lichaam te genieten? Niet van zien alleen, van het buitengesloten blijven. Hoelang zal het bij de wet verboden zijn kinderen anders dan in schema en tekening te leren wat liefde kan zijn. Hoe lang moeten we dat overlaten aan andere kinderen? Hoe lang moet dat gebeuren in de smoezelige sfeer die we blijkbaar verkiezen? Moeten kinderen zó liefde kennen? Zó alleen?

bron: Ingezonden brief 'Pedofiele overpeinzingen' door A.A. Te F.; Sekstant, nr. 7/8; juli / augustus 1974