Pedofilie: enkele stellingen

De kardinale vraag die men zich kan stellen is: wat zijn de gevolgen voor het kind èn de volwassene. Welke invloed kan een pedofiele verhouding hebben, of een simpel contact? En vooral: Wat is de invloed op langere termijn? Dat effect dient mede door middel van psychologisch onderzoek vastgesteld te worden. Uit door mij ingesteld onderzoek blijkt dat de uitkomsten sterk divergeren ten opzichte van de publieke mening. Beeld en werkelijkheid komen niet overeen. Opgemerkt moge worden dat, zo er negatieve effecten waren, deze steeds van secundaire aard zijn (veroorzaakt niet door het contact zèlf, maar door de frustrerende houding van de omgeving, de maatschappij en het strafrecht). Pedofilie lijkt niet in de eerste plaats het probleem van de pedofiel te zijn; het is blijkbaar ook niet het probleem van het kind. Pedofilie is in de eerste plaats het probleem van de niet-pedofiel, van de maatschappij. Zolang de maatschappij een probleem blijft maken van de seksualiteit is een oplossing van wat zij zelf tot een vraagstuk heeft gemaakt, niet mogelijk. [...]

Onze houding ten opzichte van pedofilie zou wel eens de toetssteen kunnen vormen voor de wijze waarop we de seksualiteit in het algemeen en die van het kind kunnen en durven aanvaarden. Pedofilie of kinderseksualiteit? Met de aanvaarding van het feit van de kinderseksualiteit vervalt het etiket pedofilie, ook in de medische diagnose en in de rechtspraak.

bron: Artikel 'Pedofilie: enkele stellingen' door Dr. Frits Bernard; GG 18e jaargang nr. 12; Maandblad over relaties en seksualiteit; december 1979