Pedofilie - Het laatste grote taboe

Twee weken zit ik hier nu [in de bak]. Ik denk aan Frits. Hij zag het niet meer zitten, kon er niet meer tegenop. Drugs hielpen niet. Op zekere dag sprong hij van een flat. Ik denk aan al die pedofielen, die zich op de been houden. Ik denk aan de enkeling die het ten einde raad is en domme dingen gaat doen. Een paniekdaad. Uit angst, terwijl je een kind nodig hebt. Nodig om je liefde te geven. Een liefde die niemand begrijpt. [...]

"Zou u toestaan dat iemand, van wie u weet dat hij graag met kinderen stoeit en er plezier in heeft hen seksueel aan te halen en te strelen, op uw kinderen past, bij voorbeeld als babysitter?" Die vraag legden onderzoekers in Rotterdam enkele jaren geleden voor aan een grote groep ouders. "Nee", antwoordde 89 procent. Uit diezelfde enquête bleek dat 60 procent liever geen contact met zo iemand zou willen hebben en dat 44 procent hem niet als buurman zou accepteren. Pedofilie, of in het algemeen meer dan oppervlakkige vriendschappen van volwassenen met kinderen, is één van de laatste en tevens grootste taboes in onze samenleving. Het gaat om kinderen. En om seks. [Theo Sandfort, psycholoog:] "Het hele probleem heeft natuurlijk ook te maken met de ontzettend negatieve manier waarop seks in onze samenleving wordt gewaardeerd." [...]

[Wim Wolters, verbonden aan de psychosociale afdeling van het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht:] "Het is absurd dat je zo langzamerhand moet bewijzen dat het [pedoseksueel contact] schadelijk is. Lobby-groepen als de NVSH zijn uitgepraat over homofilie. Pedofilie is hun nieuwste topic."

bron: Artikel 'Pedofilie - Het laatste grote taboe' door Johan van Uffelen; Overgenomen in Orpheus 1985-1; 1985; Origineel uit De Tijd: 17 juli 1981