Pedofilie en jeugdemancipatie
Tot voor kort dacht ik over pedofilie niet verder dan: "een pedofiel zit aan je kind". En dat is heel eng... Wij weten allemaal, dat heel veel mensen onrecht is gedaan, enkel op grond van onwetendheid, misverstand en vandaaruit vooroordeel. Een gesprek met een beller, die zei pedofiel te zijn gaf mij dan ook een gevoel van onmacht en angst, om, door onwetendheid - ondanks alle wil tot begrip voor deze mens - hem toch onrecht aan te doen. Daar ik toevallig via mijn werk iemand ken, die pedofiel is en lid van de werkgroep voor Pedofilie van de NVSH heb ik deze man opgebeld en gevraagd om een gesprek hierover. [...]
In dit gesprek kwam ik er tot mijn stomme verbazing achter, dat een pedofiele relatie meer inhoudt dan sex alleen. "Stomme" verbazing. Hoe had ik zo stom kunnen zijn zo te denken, terwijl mijn eigen relaties ook meer inhouden dan sex alleen? [...]
Iedere pedofiele relatie zondermeer strafbaar stellen, kan niet goed zijn. Al wat mooi was, liefde, veiligheid, aandacht, interesse over en weer wordt naar beneden gehaald tot in de criminele sfeer. Zijn/haar "grote vriend" opgesloten zien worden, praatjes in de buurt, banale verhoren door de politie, schaden ook de geest van het kind. Kunnen wij - ouders - dit zomaar goedvinden? [...]
Misschien is het goed als wij wat meer te weten komen van wat er in onze kinderen omgaat. Ze niet te lang zien als "kinderen" - als onmondigen, maar als jonge mensen. In deze leeftijd begint ook vaak de "generatiekloof". Misschien kan deze overbrugd worden door jeugdemancipatie... Theo Sandfort gaat verder met zijn onderzoekingen. Kinderen zelf aan het woord laten. Een goede zaak, lijkt mij, in handen van een psycholoog, die met zijn rapport wel bewezen heeft, de "kindertjes" aan het praten te kunnen krijgen.
bron: Brief 'Pedofilie en jeugdemancipatie' door 'een vrijwilligster/medewerkster van de SOS Telefonische hulpdienst Den Haag'; Naam van schrijfster bekend bij redactie SOS krantje en NVSH werkgroep Ped. & Jeugdem. afd. Den Haag; 2 november 1981