Waarom de pedovereniging niet verboden had mogen worden

In de Verenigde Staten noemen ze het landmark decisions: rechterlijke beslissingen die maatgevend zullen blijken voor de rechtspraak nu en in de toekomst. De beslissing van Hoge Raad om pedofielenvereniging Martijn te verbieden kun je gerust zo'n piketpaaltje noemen. [...]

Een buitengewoon verstrekkend oordeel, gegeven het feit dat de vereniging zelf (als vereniging) nooit strafbare feiten heeft gepleegd, nooit strafbare afbeeldingen van minderjarigen heeft verspreid en zich ook nooit schuldig heeft gemaakt aan de aanmoediging van strafbaar gedrag: het is enkel het gedachtegoed - seks tussen volwassenen en (zeer jonge) minderjarigen moet gelegaliseerd worden - dat als reden voor het verbod wordt aangegrepen. [...]

Hoewel ik het nodige begrip kan opbrengen voor hen die de vereniging liever kwijt dan rijk zijn - had ik zelf kinderen gehad, dan zou ik ook met een boog om de club heenlopen -, schaar ik mij toch volmondig achter de opiniemakers die het verbod een ernstige vergissing vinden en de vrijheid van meningsuiting hier liever hadden zien zegevieren. [...]

[H]oe schadelijker, verwerpelijker, kwetsender, beledigender of immoreler de opvatting die wordt gepropageerd, des te meer de bescherming van het recht op vrijheid van meningsuiting opgeld zou moeten doen. Want, vrijheid van meningsuiting is het recht de communis opinio, de status quo, the powers that be - zeg maar gerust: alles wat in een samenleving als 'normaal' of 'acceptabel' wordt beschouwd - te ondergraven, te tarten, ter discussie te stellen en te veranderen. Hoe verder iemand buiten de oevers treedt van wat 'door de beugel' kan, hoe belangrijker het dus wordt dat de meningsvrijheid het beschermt. [...]

De vraag die zich dan onmiddellijk opdringt is: waarom zou je in hemelsnaam het 'ontoelaatbare' willen toelaten? Waarom zou je opvattingen of wereldbeelden die zo evident in strijd zijn met de moraal van een samenleving de ruimte willen geven? Het meest simpele antwoord op die vraag luidt: omdat alleen het aanvallen van de communis opinio, het doorbreken van geldende taboes, tot vooruitgang leidt. Hadden we honderd jaar geleden hetzelfde gedaan als de Hoge Raad nu doet - verwerpelijke opvattingen verbannen -, dan hadden vrouwen nog steeds geen kiesrecht gehad. Hadden we dat tweehonderd jaar geleden gedaan, dan hadden we nu allemaal nog in de Schepping geloofd in plaats van de evolutietheorie. Zeg ik daarmee dat het doorbreken van het taboe op seks met minderjarigen een vooruitgang zou betekenen? Geenszins. Maar de vrijheid inperken om het te kunnen, is hoe je het ook wendt of keert geen vooruitgang.

bron: Artikel 'Waarom de pedovereniging niet verboden had mogen worden' door Rob Wijnberg; decorrespondent.nl/1039/waarom-de-pedovereniging-niet-verboden-had-mogen-worden/26629570-0eb8136b; De Correspondent; 21 april 2014