Wat doen we met de verleider van Lolita? - Wetgeving inzake pedofilie blijft moeilijk

En wat zou er gebeuren als er geen wettelijke belemmering bestond en iedere volwassene kon doen wat hij wilde? Dit laatste wordt door niemand bepleit. Ook de meest fervente verdedigers van pedofilie gaan ervan uit dat de relatie op wederzijdse deelname berust en dat het kind op geen enkele manier mag worden gedwongen of verleid. Vooral jonge kinderen moeten tegen dwang en verleiding worden beschermd. Tegenstanders van decriminaliseren wijzen er echter op dat een kind nooit werkelijk vrijwillig een erotische relatie met een volwassene kan aangaan. Het kind ziet tegen de volwassene op, heeft een afhankelijke instelling en heeft geen weerstand tegen eigen gevoelens. Een kind kan heel moeilijk nee zeggen tegen een volwassene. [...]

Over de schade die pedofiel contact voor een kind kan meebrengen, bestaat weinig zekerheid. Sociologisch onderzoek toont doorgaans geen enkele schade aan. De kinderpsychiaters menen echter toch dat er schade wordt veroorzaakt. [...] Dat de schadelijkheid een twistpunt is, zou er echter op kunnen wijzen dat het toch wel meevalt. Duidelijk aangetoond is er in elk geval niets. [...]

Het is niet goed in te zien hoe de strafwet als bescherming van het kind geheel gemist zou kunnen worden. Zaken als deze zijn nauwelijks zodanig te regelen dat de wet in alle omstandigheden een passend antwoord biedt. De wijsheid van degenen die de wet moeten uitvoeren, is daarom doorslaggevend. Die wijsheid zal, dunkt me, dikwijls leiden tot grote terughoudendheid en tolerantie.

bron: Artikel 'Wat doen we met de verleider van Lolita? - Wetgeving inzake pedofilie blijft moeilijk' door P. J. Stolk; Elseviers Magazine, nr. 2; 1981