Wat me irriteert is het eeuwige gepathologiseer van mensen

Wat me irriteert is het eeuwige gepathologiseer van mensen. Eerst worden problemen losgemaakt van hun maatschappelijke kontekst en zo gauw als iets dan afwijkt van het normale heteropatroon, is het een stoornis waar voor verklaringen in het verleden gevonden moeten worden. Dit gebeurt niet met de heteroseksualiteit van iemand met huwelijksproblemen. Wat dan terugzoekend gevonden wordt zijn gestoorde ouder-kind relaties. Vind je altijd niet iets als je het verleden van mensen met problemen onderzoekt? Hoe zit het trouwens met mensen die gestoorde ouder-kind relaties gehad hebben maar niet pedofiel zijn geworden? Het lijkt me niet uitgesloten dat je in het verleden van psychiaters ook wel wat vindt. Door zich te konsentreren op oorzaken in het verleden worden problemen van pedofielen niet serieus genomen. Ze worden niet beschouwd als problemen waarmee een psychiater zelf of een van zijn kollega's ook zou kunnen zitten. Van psychiaters hebben pedofielen vooralsnog niet veel te verwachten.

bron: Artikel 'Musaph over pedofilie' door Theo Sandfort; Homologie 3-2; december 1980