Weg met de dictatuur van de dreumes

Subtiel en genuanceerd is [Michel] Houellebecq natuurlijk nooit, en wat verderop [in zijn recente roman Mogelijkheid van een eiland] gaat hij zelfs zover het taboe op pedofilie en incest te doorbreken ('Waarom zou genot en seks alleen een voorrecht voor de jeugd moeten zijn?'), maar vreemd genoeg doet hij met dat soort uitspraken nog minder stof opwaaien dan [Dimitri] Verhulst met zijn moedige biecht dat zijn (hem opgedrongen) kind hem eigenlijk geen lor interesseert - misschien als een soort van 'nonkel', maar zeker niet als vader. [...]

Ouders zijn bang om hun kind te traumatiseren, en daarom leren ze het geen manieren meer. En ze zijn zo bang dat het iets overkomt, dat ze het onder een stolp plaatsen. Sinds een jaar of vijftien sluiten we onze kinderen op in huis, uit vrees dat iemand anders ze opsluit in een kelder als we even niet kijken. Daar worden kinderen bepaald zenuwachtig van.

bron: Artikel 'Weg met de dictatuur van de dreumes' door Tom Heremans; www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=GA2KAGQB; De Standaard Online; 2 januari 2010