Leeftijdgrenzen in de zedelijkheidswetgeving - Bescherming of bedreiging?

- Een inwoner van Veldhoven ontving regelmatig jongetjes bij zich. Deze kwamen graag en vrijwillig bij hem. In een aantal gevallen was er sprake van sexueel contact. De man werd gearresteerd en de politie verspreidde verhalen onder de ouders van de kinderen waaruit moest blijken dat de kinderen in ernstig gevaar hadden verkeerd. In de kranten verscheen het bericht dat er een "kinderlokker" was gearresteerd. (De groep jongeren schreef intussen een brief naar de officier van justitie waarin ze verklaarden, de arrestatie verschrikkelijk te vinden en vrijlating te wensen). (Beschreven in Sekstant, 1978/4).
- Een maatschappelijk werker bij de Raad van Kinderbescherming in Den Bosch veroordeelde een vriendschapsrelatie tussen een jongen van twaalf en een volwassen man omdat hij meende dat er in deze relatie geen sprake kon zijn van een vrije keuze voor de jongen. Hij meende: "Praten met hem (de jongen,red,) zie ik niet zitten. Dat kind is toch beïnvloed. Ik krijg er toch niet uit wat ik er uit wil hebben" (curs. van ons). Intussen was hij echter wel bezig, tegen de wens van zowel de jongen als diens vader, de relatie te verbreken. Kennelijk kwam hij niet op het idee dat hij zelf degene was die, door op eigen initiatief te werk te gaan, de jongen zijn wil oplegde. (Beschreven in Jeugdwerk Nu, 4 mei 1977).

bron: 'Leeftijdgrenzen in de zedelijkheidswetgeving - Bescherming of bedreiging?' door NVSH; 1978