'Kinderporno' in mijn dagboek

Door: Martin van Haren

Op 17, 18 en 25 oktober van vorig jaar behandelde de Tweede Kamer het wetsvoorstel "Wijziging van artikel 240 van het Wetboek van Strafrecht en van enige andere bepalingen".
Besloten werd toen tot een liberalisering van de bestaande porno-wetgeving. Alleen voor de zogenaamde kinderporno werd een uitzondering gemaakt. Was minister Korthals-Altes (VVD) eerst van plan om ook kinderporno vrij te laten, na grote druk vanuit o.a. Amsterdam (mevr. Speelberg, hoofd zedenpolitie aldaar) kwam hij op dat voornemen terug. Kinderporno werd als apart delict strafbaar gesteld.

De eerste weken van december werd ons land overspoeld door een publiciteitsgolf, gestuwd vanuit de V.S.
Het nieuws betrof niet de grootste kinderlokker aller tijden die, vanuit Spanje gekomen, zoveel mogelijk kinderharten probeerde te stelen (in het belang van een bloeiende handelsmarkt). Nee, de eruptie in de diverse media richtte zich op het Sodom en Gomorra anno 1984: Nederland met zijn mooie bloembollenvelden en zijn gruwelijke handel in naakte kindertjes.
Nederland moest en zou (figuurlijk) met de billen bloot. Het paradijs van de porno met kinderen volop in de belangstelling.
Voor het eerst sinds mijn jonge jaren (ontluikende gevoelens, onbegrip, eerste 'love-story') hield ik weer eens een dagboek bij. Een dagboek ogenschijnlijk gespeend van iedere expressie van de allerindividueelste emotie, maar vergis u niet! Onder de oppervlakte schuilt woede en machteloosheid. Woede ten aanzien van de morele stromen vanuit de V.S. en Nederland (Koers, E.O., Speelberg), machteloosheid tegen zoveel indianenverhalen in zo'n korte tijd.
Ik besloot een dam op te werpen tegen de bruisende stromen. Het werd niet meer dan een zanddammetje zoals je die kinderen vaak ziet maken op het strand. Eén troost: de meesten van u kunnen aan dit dammetje niet voorbij!

Uit mijn dagboek

1 december: De Volkskrant meldt dat Amerikaanse crèches in opspraak zijn gekomen wegens seksueel misbruik van kinderen en de fabricatie van kleuterporno.
In een ander (uitgebreid) artikel in die krant worden de Amerikaanse beschuldigingen, als zou Nederland de voornaamste exporteur van kiddie-porn zijn, door het kabinet in twijfel getrokken. Het hoofd van de Haagse kinder- en zedenpolitie Anneke Visser merkt op dat een onderzoek bij de Haagse sexwinkeliers "niets opleverde om ons zorgen over te maken. Volgens mij is Nederland op meer fronten voor de Amerikanen een zondebok, kijk maar eens naar de drugs en de kruisraketten".

Trouw gaat (gekleed) in zee met de Amsterdamse "vertrouwensarts" Koers. "Amsterdam zeker centrum voor kinderporno", zo melden Koers en Trouw.

De NRC bekijkt het weer vanuit een ander perspectief: "(Lubbers:...) zegt optreden tegen makers kinderporno toe".

2 december: Nederland kent het verschijnsel van de landelijke (riool-)zondagsbladen niet. Eén van de weinige voordelen die de Calvinistische moraal ons heeft opgeleverd. Geen sensatie vandaag.

3 december: Het Parool hangt aan de lippen van Koers ("veel kinderen misbruikt voor porno"). Zowel op de voorpagina als op pag. 5 wordt het woord aan de "vertrouwensarts" gelaten. Hij houdt o.a. een vurig pleidooi voor een betere rechtspositionele regeling voor zijn bureau vertrouwensartsen. Op de voorpagina beweert Prof. Doek (Defence for Children) verder dat er in Amsterdam 11-jarige jongetjes te huur zijn voor Fl. 500,=. Ik zet mijn speurneus op, maar vang vooralsnog bot.

Ook de Volkskrant maakt ruim baan voor "Robin Hood-Koers". Zie het Parool.

4 december: De Volkskrant bericht dat beweringen over een Amsterdamse kinderveiling berusten op borrelpraat van Prof. Doek.
Zowel de Volkskrant als het Parool maken melding van het gesprek tussen Koers en Korthals Altes. Koers kan zijn beschuldigingen over 15 gevallen van seksueel misbruik van kinderen ten behoeve van porno, geen inhoud geven.
In de Volkskrant wordt verder de "Spartacus-gay-gide" genoemd als een pedofiele sexgids. Opnieuw komen deze beweringen uit de V.S....
De Anita Bryant van pedoland, mevr. Densen-Gerber en de Amerikaanse directeur van Defence for Children, meneer Jupp, blijken de boosdoeners te zijn. Uitspraak van Yupp: "Wij hebben het alleen gemunt op uitgeversmaatschappijen in Nederland die in pedofiele lectuur doen".

De voorpagina van het Parool ("Weinig aanknopingspunten vervolging kinderporno") meldt verder dat het PVDA-kamerlid Jabaaij de VN-rechten van het kind wil uitbreiden met een paragraaf tegen seksueel misbruik van kinderen.
Wil mevr. Jabaay een kind ook het recht op ontplooiing van seksuele gevoelens geven? Daarover geen woord.

5 december: Op de dag van de Goedheiligman staat het Parool opnieuw bol van de sappige berichten. "Homobladen basis voor beschuldigingen kinderporno" meldt de speciale kinderpornoverslaggever op pagina vijf. Bijna een halve pagina plus een deel van de voorpagina wordt er ingeruimd voor de kinderporno.
Mevr. Densen-Gerber (van de organisatie 'Protect all children today') meldt dat haar organisatie fel gekant is tegen pedofilie: "Nederland is altijd vreselijk tolerant geweest tegenover joden en homofielen, maar de tolerantie tegenover pedofielen gaat echt veel te ver. Je mag niet tolereren dat kleine kinderen de dupe worden van die praktijken".
Zo, de kogel is door de kerk. De kinderporno-vechters gooien hun maskers af.
Ik bel met de kinderporno-verslaggevers van het Parool en de Volkskrant. Maria Hendriks van de Volkskrant begrijpt mij niet. Zij bekeek het allemaal toch zo nuchter en objectief?
Mijn woede richt zich vooral op twee zaken:
a. het begrip kinderporno wordt niet omschreven, er wordt vanuit gegaan dat het volk de omschrijving van het begrip kent. ("kinderporno is vies, vunzig en gruwelijk.")
b. er wordt geen enkele rekening gehouden met de diepere morele roerselen van de grootste geruchten- en hetze-makers (Koers, Speelberg, Doek, Densen-Gerber, DFC-Amerika).

Met Irwin Kraal (Parool) afgesproken voor morgenavond.

6 december: Het Parool schreeuwt ons van de voorpagina toe dat de Amsterdamse zedenpolitie "geen mensen heeft voor jeugdporno".
Deze dag mag mevr. Speelberg haar zegje doen. Zij zegt over zes gevallen van pornografisch kindermisbruik te beschikken. Haar verhaal is duidelijk doorspekt van haar behoefte aan meer aspirant-zedenmeestertjes.

Het Vrije Volk publiceert een bijna pagina groot artikel over "Onze kinderporno en de Amerikaanse hypocrisie".
Eén van de eerste relativerende en niet erg hetzerige beschouwingen die ik tegenkom.

In de avonduren ga ik met Benjamin Roelofsma van de Amsterdamse werkgroep pedofilie naar Irwin Kraal.
Kraal stelt veel vragen. In zijn hoofd lijken de nuancerende zenuwcellen om het hardst te vechten met de sensatiecellen. Hij is ook benieuwd naar 'hoe pedofielen "het" doen'.
Of het verhaal geplaatst wordt zal alsnog worden bezien op de Parool-redaktie. Het gesprek lijkt niet voor niks geweest.

7 december: Het Parool besteedt haar hoofdredaktioneel commentaar aan "kinderporno". Diverse malen valt de naam van het vermoorde 6-jarige meisje Thea Plymbroeck. Het Parool is 'om', of beter: bevestigd worden de sensatiegeile ongenuanceerde opvattingen van het Parool. Eén passage uit het commentaar wil ik u niet onthouden: "...Zowel het (doen) vervaardigen als het verkopen en verspreiden van kinderporno - voor het goede begrip: dit geldt niet voor mensen met pedofiele neigingen kunnen worden bestraft met gevangenisstraffen en hoge boetes."
De kern zit hem natuurlijk in de onderstreepte woorden.

's Avonds "treed ik op" voor radio GOT, een progressieve, anarcho-liberale etc. etc. -piraat. Ik voel mij duidelijk op mijn gemak bij de jongens van GOT.

8 december: De zaterdag-bijlage van de NRC bevat een prachtig sarcastisch artikel over kinderporno van Dolf Cohen. "Sodom in Amsterdam" veegt de vloer aan met de "protestantse homohaters" Doek en Densen.
Ik geniet. Tegelijkertijd verlies ik al mijn objectieve pretenties uit het oog. Hoe kan het ook anders? In een mum van tijd veranderde het aantal kinderporno-kenners van 2 tot 98%. En daarmee kwam ook de pedofilie volop in de schijnwerpers, want "het zijn toch immers pedofielen die dat spul kopen?"

Nederland onder Amerikaanse curatele. De V.S. die ons vertelt hoe onze tere kinderzieltjes worden misbruikt, pardon, sexueel worden misbruikt.
Want laten we niet vergeten dat het overgrote deel van de afschuw van kinderporno, kinderprostitutie en pedofilie (en nog een aantal kindersex-gruwelijkheden) is ingegeven door een opgeblazen angst voor sexuele gevoelens van kinderen. Het kind beschermd tegen zichzelf!
Handen boven de dekens, Big Brother is watching you: dè boodschap van 1984!

(met dank aan Orwell)

bron: Artikel < 'Kinderporno' in mijn dagboek > door Martin van Haren; Martijn, nr. 25; december 1984/januari 1985