Een klein misverstand - Pro en contra pedoseksualiteit

Op 16 maart zond de Nederlandse omroep NCRV de documentaire "Het Bachvirus" uit waarin drie pedo's werden geportretteerd. In opmerkelijke tegenstelling tot de hysterie die alle programma's kenmerkt die we de laatste tijd rond dit onderwerp konden zien (is er nog een actualiteitenmagazine waarin pedofilie recent niet aan bod kwam?), werden de drie heren zonder enige vooringenomenheid benaderd en konden ze ongestoord hun eigen verhaal doen. Het leek zelfs even alsof we 15 jaar terug in de tijd werden geworpen, want zolang moet het geleden zijn dat mensen over dit onderwerp rustig konden praten.

Om ons terug in de realiteit van 1994 te brengen was er wel een onthutsend fragment waarin we konden meemaken hoe één van de mannen bijna door zijn buren werd gemolesteerd omdat hij zich in de gemeenschappelijke tuin van het wooncomplex waagde. Het illustreerde meteen treffend hoe weinig genuanceerd de discussie rond pedofilie vandaag gevoerd wordt en hoe gevaarlijk het is wanneer primaire emoties de ratio verdringen. Toevallig zag ik enige tijd later een Amerikaanse reportage waarin verontruste burgers de woning van een pedofiel plat brandden. De plaatselijke politie had hen erop attent gemaakt dat de man spoedig zou vrijkomen, hiertoe gemachtigd door een onlangs in de staat Washington aangenomen wet. Je hoeft niet eens vreselijk veel fantasie te hebben om dan visioenen over brandende heksen en ketters op te roepen. Het is nu bang wachten op de eerste lynchpartij. [...]

Door de leeftijdsgrens voor seksueel contact te verlagen tot 12 jaar, of toch minstens, zoals o.m in Nederland, slechts repressief op te treden wanneer een klacht wordt neergelegd, zou de wetgever deze realiteit erkennen en zou er al veel persoonlijk leed de wereld uit geholpen worden. Niet dat ik hier een seksuele band met een nog niet geslachtsrijp kind als onmogelijk wil afschilderen of veroordelen. Wel stel ik dat het dan anders en moeilijk ligt en dat een jonger kind andere gevoeligheden kent dan een puber. [...] Slechts wanneer seksualiteit of geweld ter sprake komen, worden kinderen plots weer verondersteld die onschuldige wezentjes te zijn die kost wat kost beschermd moeten worden tegen de boze buitenwereld. Een ideale voedingsbodem voor (on)gewenste tienerzwangerschappen, lijkt me. [...]

Natuurlijk, zeggen de tegenstanders van pedoseksualiteit, zijn we niet zo dom om het bestaan van kinderseksualiteit te ontkennen. Maar deze is zo broos en fragiel dat ze enkel met leeftijdsgenootjes mag gedeeld worden. Vreemd aan deze redenering is dat er geen enkel ander terrein is waarop men kinderen zoveel vrijheid toekent. Op alle andere vlakken wordt volwassen supervisie juist aangemoedigd of zelfs vereist. Maar seks moeten ze maar met elkaar ontdekken. Dit gaat me toch wat te ver. Ten eerste dwingt men dan seksualiteit in een stiekeme, geheimzinnige hoek waar ze helemaal niet thuishoort, zoveel zou er toch moeten zijn blijven hangen van de seksuele revolutie. Ten tweede gaat men dan ook wel zeer lichthartig voorbij aan het feit dat kinderen onder elkaar weinig respekt voor elkaars gevoeligheden plegen te hebben. Waarom zou een kind dat niet opgewassen is tegen de manipulaties van een volwassene, dat wel zijn als een leeftijdsgenoot hem/haar lastig valt? Ik heb als kind veel meer onprettige ervaringen met jongens uit mijn klas gehad dan met perverse volwassenen, en ik heb daar nooit met een woord over gerept. [...]

Het stuit me dan ook zeer tegen de borst dat we onze eigen bekrompen westerse cultuur op dit moment aan de rest van de wereld trachten op te dringen. We zijn veel meer geshockeerd door het bestaan van kinderprostitutie in de Derde Wereld dan door de schrijnende armoede in dezelfde landen. We dwingen de plaatselijke regeringen tot repressie van het fenomeen, zonder iets te doen aan de economische uitbuiting die er rechtstreeks voor verantwoordelijk is dat de kinderen hun lichaam te koop aanbieden. Onze normen liggen verkeerd: kinderprostitutie is niet stuitend omdat het kinderen betreft, maar omdat dit voor vele kinderen de enige manier is om te overleven. Het verzet tegen pedoseksualiteit heeft nog met vele andere zaken te maken: onze visie op en afkeer van seksualiteit, ons kinderbeeld, het "bezitsrecht" van ouders over hun kinderen. Elementen die ongetwijfeld op de studiedag van De F.W.H. [Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit] aan bod zullen komen. En misschien zien we dan in het platform van de volgende Roze Zaterdag de pedo's en de kinderen wel weer terug. Ik mag toch dromen!

bron: Artikel 'Een klein misverstand - Pro en contra pedoseksualiteit' door Staf Laenen; ZiZo; mei 1994