Kinderlokker-lokkers - Teleurgesteld in justitie

Ze [Ireen van Engelen, pedojaagster] laat foto's zien die ze, vermomd als toerist, heeft genomen op het Leidseplein toen daar een stel pedofielen op een terrasje bijeenkwam voor de jaarlijkse viering van International Boy Love Day. Ook rechtszaken en begrafenissen van pedofielen woonde ze bij. [...] Op de vraag waaróm ze dit alles doet, antwoordt Van Engelen dat ze het 'interessant' vindt, en dat het haar 'roeping' is. 'Maar ik zeg erbij, ik vind het ook erg leuk.' [...] [Yvonne van Hertum, pedojaagster:] 'Ik doe het allemaal echt niet voor mezelf, hoor,' zegt ze. 'Ik doe het voor die kinderen.'

Nog niet zo lang geleden was pedofilie in Nederland een redelijk geaccepteerd fenomeen. In de jaren zeventig, tijdperk van de seksuele revolutie, werd in progressieve kringen hetzelfde aangekeken tegen pedo's als tegen homo's en hetero's. De NVSH, die toen nog 240.000 leden telde, organiseerde druk bezochte bijeenkomsten voor pedofielen. Wetenschappers prezen de 'seksuele bevrijding' van het kind. In 1973 sprak Hedy d'Ancona in NRC Handelsblad openhartig over haar seksuele relatie met haar eigen kinderen: 'Ik ben erg erotisch, ik vrij vaak met ze, ook met Guus (de Boer, haar toenmalige echtgenoot, RvdG) of met anderen, dat vind ik heerlijk.' [...] In de jaren tachtig veranderde de visie op pedofilie als gevolg van ontwikkelingen in Amerika, waar feministen in opstand kwamen tegen de uitwassen van de seksuele revolutie. Vrouwen én kinderen waren kwetsbaar, luidde de opvatting, en moesten beter worden beschermd tegen mannelijke lusten. [...] Rond de eeuwwisseling daalde de tolerantie voor pedofielen nog verder. Een breed deel van de bevolking vond dat de individualiteit van de samenleving en de alles-moet-kunnen-mentaliteit te ver waren doorgeschoten. Buurtoverlast, allochtonenproblematiek, zinloos geweld, pedofielen die zomaar hun gang konden gaan; Nederland had er de buik van vol.

bron: Artikel 'Kinderlokker-lokkers - Teleurgesteld in justitie' door Robert van de Griend; Vrij Nederland nr. 46; 15 november 2008