Pedofilie, een sexueel taboe

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Dichters en schrijvers hebben de eeuwen door over liefde voor kinderen geschreven: Michelangelo, Shakespeare, Goethe, Thomas Mann en Verlaine. [...]

Dr J. R. Maas, voormalig geneesheer-directeur van de Pompekliniek, waar 10 tot 15% van de inwoners uit sexuele delinquenten bestaat, zegt: "Een pedofiel wil een kind juist beminnen, wil lief zijn. De agressie ontstaat door twee gevoelens die botsen: de liefde en de angst. De grens tussen sexualiteit en agressie is vaak moeilijk te trekken... Maar over het algemeen uit pedofilie zich juist in hele zachte vormen, het even strelen van een kind, vaak valt het nauwelijks op. Waar moet je die grens trekken tussen wat toelaatbaar is en wat niet?" [...]

Twee mensen die jarenlang een strafbare verhouding hebben gehad zijn Mark en Otto. Mark is met zijn zestiende verjaardag de gevarengrens gepasseerd. Otto is 34. "Je kan wel zeggen dat we nu een jaar of vier vaste verkering hebben", zegt Mark. Otto: "Laatst zei je: Ik wou dat ik met je getrouwd was". Mark: "Ja, misschien denk ik daar nu anders over. Ik kan me indenken dat ik nog eens met een meisje trouw, en dat jij dan mijn vriend blijft, zonder dat we nog samen sex hebben." Otto: "Ja, net zoals Peter en Wim, die hier met hun vrouwen komen." [...]

Op het laatste congres waren [was] er een aantal vrouwen aanwezig, echtgenotes van pedofielen, ook liepen er twee kinderen rond. Hun jonge moeder, een Belgische lerares, vertelt dat ze haar kinderen die dag moeilijk kon onderbrengen. Ze ziet er niet tegenop om haar kinderen in dit gezelschap te brengen. "Juist hier weet ik zeker dat ze geen kwaad zullen ondervinden, hoogstens wat meer vriendschap en affectie dan elders." Ze is hier omdat haar man pedofiel is. "Ik wist dat voor ik met hem trouwde. Over het algemeen kan ik zijn vriendschappen met jongens heel goed verwerken, een enkele keer zijn er spanningen. Maar die komen meer door de omgeving, wij wonen in een dorp en mijn man is een keer veroordeeld, dat is bekend. Wij hebben zoveel samen gemeen, wij willen niet zonder elkaar. Ik vind, het woord pedofilie, waarom moet dat als een hokje om de mensen heen worden gebouwd? Mijn man houdt ook van mij, ik vrij ook met mijn kinderen, iedere moeder is pedofiel. Waarom bang te zijn als liefde zich ook lichamelijk uit? Liefde kent geen grenzen".

Dit artikel is geen pleidooi voor aanvaarding van de pedofiel. Maar hopelijk leidt het tot meer openheid en duidelijkheid waarbij verschillende zaken niet verward worden. Zolang bevoorbeeld het beeld van de pedofiel nog automatisch verbonden wordt met dat van de kinderlokker die tot agressie overgaat, zal het werkelijke inzicht in de pedofilie verduisterd blijven. Want deze associatie is net zo onredelijk als het afwijzen van de liefde tussen een man en een vrouw omdat die, zoals we dagelijks op de voorpagina's lezen, kan omslaan in agressie, moord en doodslag. Laten we genuanceerd en met onderscheidingsvermogen praten over pedofilie. Want sex met kinderen bestaat en komt voor, in ieder dorp, in iedere stad.

bron: Artikel 'Pedofilie, een sexueel taboe' door Els van den Bosch; Avenue; november 1974