Pedofilie - Had ik toen geweten wat ik nu allemaal weet

In De Groene Amsterdammer (20 oktober) lees ik hoe Den Haag de pedo's vertroetelde. Daar kom ik ook mezelf tegen, schrijvend in 1985 en sprekend in 1993. Dat zijn ook precies de enige twee keren geweest dat ik me over de kwestie van leeftijdsgrenzen publiekelijk heb geuit. Ik had het beter gevonden als De Groene mij had gevraagd waarom ik er toen zo over dacht en hoe ik er inmiddels over denk. [...]

Bovendien kenden wij homo's die in hun eigen puberteit seksuele ervaringen hadden gehad met oudere mannen, waar ze baat bij hadden gehad. Ook dat relativeerde het aan wettelijke leeftijdsgrenzen toegekende belang. Sinds 1991, toen het klachtvereiste werd ingevoerd, is er zoals Willem Pekelder ook schrijft, veel misbruik aan het licht gekomen. Het door hem vermelde onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut beschrijft de funeste werking van deze wettelijke maatregel voor misbruikte jongeren tussen de twaalf en zestien jaar. Het is dan ook terecht dat dit onderdeel van de wet in 2002 werd geschrapt.

Mijn conclusie uit deze geschiedenis is dat wij in de homobeweging van toen te optimistisch waren over de vrije ruimte voor seksuele ontplooiing en onze eigen ervaringen te veel hebben gegeneraliseerd. Daardoor hebben we de risico's van misbruik onderschat. Had ik toen geweten wat ik nu allemaal weet, dan had ik nooit meegewerkt aan een versoepeling van het strafrecht voor pedofilie.

bron: Ingezonden brief 'Pedofilie' door Herman Meijer; De Groene Amsterdammer; 3 november 2006